Het veranderende vak van autoschade technicus
Het verschil met twintig jaar geleden en nu. Nico van Beveren van ABS Niesing vertelt over het vak autoschade technicus. Dat vak is in de loop van de jaren enorm ontwikkeld. Wat is nu hetzelfde gebleven en wat is nu echt helemaal anders?
Zelf al 30 actief in de branche
“Ik ben nu 54 jaar en al dertig jaar actief in de autoschadeherstelbranche. Ik heb de opleidingen MTS werktuigbouwkunde en autotechniek gedaan en daarna ben ik de autobranche ingerold. Mijn toenmalig werkgever had een klein schadebedrijf en ging dat uitbouwen naar een flink bedrijf. Hij vroeg mij hem daarbij te helpen. Niet vanuit de werkplaats, maar op kantoor om van alles te regelen en te adviseren. Natuurlijk kon en kan ik vanuit mijn achtergrond ook nog heel goed meepraten met jongens die technische problemen hebben.
Uiteindelijk heb ik in 2011 het ondernemerschap opgepakt. Ik ben nu eigenaar van ABS Autoschade Niesing. Dat bedrijf bestaat al sinds 1936 en het is een ontzettend bekende naam in Amsterdam, vandaar dat ik die naam heb behouden toen ik het bedrijf overnam.”
Het is nog steeds een ambacht
“Het frappante aan het vak van autoschade technicus is dat het vroeger een ambachtelijk vak was en nu nog steeds is. Natuurlijk zijn er wel gigantische verschillen. Vroeger was een auto een auto en staal was staal. Of je nu een Opel of een Volkswagen onderhanden had, dat maakte niet zo heel veel uit. Daardoor was iedereen op de werkplaats ook breed inzetbaar. Tegenwoordig heb je relatief gezien veel meer kennis nodig om een auto te kunnen herstellen.”
Je moet van goede huize komen
“In de loop van de jaren hebben de autofabrikanten steeds weer ingespeeld op de wensen van de overheid en de consument. Daardoor zit er veel meer techniek in een auto. Voor het vak van hersteller betekent dat dat je van goede huize moet komen om alles te kunnen herstellen. En dan heb ik het niet over de kleine deukjes, maar bijvoorbeeld al wel over het vervangen van een koplamp. Er zit nu meer elektronica in een koplamp dan vroeger in de héle auto zat. Dus zelfs bij zoiets kleins als het vervangen van een koplamp moet je ook met de computer aan de slag. Door de elektronica moet je voor steeds meer onderdelen ook van alles inlezen en inregelen via computer of tablet.
De vakmensen van nu hebben te maken met elektronica, maar ook met heel veel verschillende soorten staal, aluminium en kunststoffen. En die vragen allemaal weer om een andere aanpak. Hierdoor moeten de vakmensen in de werkplaats steeds breder opgeleid zijn om ermee uit de voeten te kunnen.”
Technisch hoogstandje: nieuwe vooras plaatsen bij een Range Rover
Ander soort technicus
“Waar je vroeger een portier vrij eenvoudig kon vervangen, moet je nu rekening houden met alle elektrische foefjes die erin zitten. Vroeger zaten er alleen een handgreep, zwengel voor de ramen, slotje en spiegel in. Nu ook centrale deurvergrendeling, elektronisch verstelbare spiegels en elektronisch bedienbare ramen. Dat vergt een ander soort technicus die het werk doet en een andere tijd die ermee gemoeid is.”
Het kan mij niet complex genoeg
“Persoonlijk kan het mij niet complex genoeg zijn. Ik ben van huis uit een techneut en ik deel mijn liefde voor het vak en de techniek met mijn elf medewerkers. Zij zijn allemaal opgeleid tot eerste autoschadehersteller. Ze zijn bewust zo hoog opgeleid, omdat ze daardoor allemaal in staat zijn om elke auto te herstellen.”
Interessante uitdaging: nieuw koelpakket, distributie en vooras bij een Mercedes Benz
“Als ondernemer van nu moet je bewust kiezen. Of je gaat helemaal mee in de voortschrijdende techniek óf niet. Er zit geen weg tussen. Als je niet meegaat kun je uiteindelijk alleen kleine reparaties uitvoeren. Wij kiezen heel duidelijk ook voor de complexe schades. Complex hoeft ook niet moeilijk te zijn. Je moet er alleen wel voor zorgen dat je het juiste equipment hebt en dat je mensen weten wat ze doen.”
